Superiorzy

1. o. Jan Kulawy OMI (1922-1925)

2. o. Teofil Nandzik OMI (1925-1931)

3. o. Józef Cebula OMI (1931-1937)

4. o. Karol Brzezina OMI (1937-1939)

5. o. Karnelius Ingmann OMI (1939-1945)

6. o. Paweł Koppe OMI (1945-1947)

7. o. Szczepan Całujek OMI (1947-1953)

8. o. Józef Krawczyk OMI (1953-1956)

9. o. Franciszek Mucha OMI (1956-1958)

Urodził się 2 kwietnia 1913 w Groszowicach k. Opola. W latach 1927-1932 uczył się Małym Seminarium Duchownym Ojców Oblatów w Lublińcu. Po ukończeniu junioratu wstąpił w 1932 roku do nowicjatu Zgromadzenia w Markowicach. Dalszą formacje zakonną odbywał w Wyższym Seminarium Duchownym w Obrze studiując filozofie i teologie. Święcenia kapłańskie przyjął 12 czerwca 1938 z rąk ówczesnego sufragana poznańskiego bpa Walentego Dymka. Marzeniem o. Muchy był wyjazd na misje. W 1939 roku otrzymał dekret skierowujący go do pracy wśród Indian w Prince Rupert w zachodniej Kanadzie. Jednak wybuch II wojny światowej pokrzyżował te plany. Po zakończeniu działań wojennych włączył się do grupy misjonarzy ludowych na Śląsku. Przybył zatem m.in. 20 listopada 1945 do Kędzierzyna. Następnie pracował we Wrocławiu, również jako misjonarz ludowy. W tych miastach oblaci utworzyli z czasem regularne klasztory oraz prowadzili duszpasterstwo parafialne. W latach 1956-1958 był superiorem wspólnoty lublinieckiej. Taką samą funkcję pełnił w Bodzanowie (1964-1965). W drugiej połowie lat sześćdziesiątych powrócił do Kędzierzyna, gdzie przełożeni Zgromadzenia powierzyli mu kolejny raz funkcję superiora domu. Pełnił ją do 1971 roku, kiedy to osiadł na stałe w klasztorze w Lublińcu. Był wciąż misjonarzem ludowym oraz pomagał w duszpasterstwie parafialny. Na początku lat osiemdziesiątych został zamianowany radnym domu. Jako kapłan odznaczał się silnym zmysłem duszpasterskim, pracowitością i wytrwałością w konfesjonale.
Zmarł 15 listopada 1992 w Lublińcu. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył ordynariusz gliwicki bp Jan Wieczorek wraz z 60. kapłanami. Słowo Boże wygłosił o. Henryk Tomys.

Bibliografia:
„Misyjne Drogi”, 1/1993; „Dobrze, że jesteś” 12/2006 (pismo parafii św. Eugeniusza de Mazenoda w Kędzierzynie-Koźlu), s. 6; J. Pielorz, Oblaci polscy: Zarys dziejów Prowincji Polskiej Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej z okazji 50-lecia istnienia, Rzym 1970, s. 99-100; ; Roczni Diecezji Katowickiej 1958, s. 206; Rocznik Diecezji Katowickiej 1977, s. 260; Rocznik Diecezji Katowickiej 1981, s. 316.

10. o. Maksymilian Górnik OMI (1958-1960)

11. o. Józef Krawczyk OMI (1960-1966)

12. o. Mikołaj Hentrich OMI (1966-1972)

13. o. Kazimierz Świtała OMI (1972-1978)

14. o. Brunon Wielki OMI (1978-1984)

15. o. Antoni Boczar OMI (1984-1990)

Urodził się 10 sierpnia 1934 w Baryszu k. Buczacza na Podolu. Majac dziesięć lat został przesiedlony wraz z rodziną na Śląsk do Ziemięcic k. Gliwic. Religijne wychowanie zaowocowało powołaniem. Mając piętnaście lat wstąpił do Małego Seminarium Duchownego w Lublińcu. Pierwsze śluby zakonne złożył 8 września 1953 r. na Świętym Krzyżu. Studia teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Obrze, gdzie 28 października 1960 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. abp. Antoniego Baraniaka, metropolity poznańskiego. Mszę św. prymicyjna odprawił 30 października w rodzinnej parafii w Ziemięcicach. Jako młody ksiądz pracował w duszpasterstwie parafialnym, ale z czasem został misjonarzem ludowym. W ciągu swego życia był związany ze wspólnotami oblackimi w Katowicach, Iławie, Gdańsku, Wrocławiu i na Świętym Krzyżu. W latach 1984 – 1990 był superiorem klasztoru w Lublińcu, mimo że wiele razy wzbraniał się przed tą funkcją. Najlepiej czuł się w posłudze misjonarskiej, której oddawał się z całym zaangażowaniem. Każdego dnia pracował pisząc nowe kazania rekolekcyjne i misyjne. Dodatkowo był autorem wierszy i małych form scenicznych służących do pracy formacyjnej z dziećmi i młodzieżą. Pozostawił po sobie osiem tomów kazań. Około 1993 roku został sparaliżowany, a czas choroby spędził na Świętym Krzyżu. Świętokrzyscy nowicjusze cenili go jako kierownika duchowego i spowiednika. O. Boczar zmarł 17maja 2002 w jednym z kieleckich szpitali. Pogrzeb odbył się 22 maja w Lublińcu, a Mszy św. pogrzebowej przewodniczył prowincjał o. Paweł Latusek, a okolicznościowe kazanie wygłosił ówczesny lubliniecki proboszcz o. Stanisław Toman.

Bibliografia:
„Misyjne Drogi” nr 94, 4/2002; „Mozaika Obrzańska” październik – grudzień 2007, s. 23.

16. o. Antoni Walisko OMI (1990-1996)

17. o. Józef Niesłony OMI (1996-2002)

18. o. Andrzej Korda OMI (2002-2008)

19. o. Bernard Briks OMI (2008-2011)

20. o. Waldemar Janecki OMI (2011-2017)

21. o. Lucjan Osiecki OMI (2017 –